La paré, aindá recuerdo la so paré…
aquel aquelarre na tabierna
cola Muerte murnia y sobria
revolviendo’l so cacharru,
los Dioses presos en marcos negros
y la meyor banda sonora.
Gobernada pol home del sombreru,
foi estrella fugaz nel tiempu;
llugar de chulos, llugar de borrachos,
llugar de droga, llugar ñuestru.
Cuántu atapecer veríemos xuntos…
daqué pintor allegrando escaleres,
daqué poeta escribiendo cantares
y daqué picoleos h.aciendo redaes
h.odiéndonos la fiesta.
Pernomada anarquía canguesa,
capital y heroína del pueblu,
zona de cóctel un vienres nueche
y al otru sitiu pa conciertos.
Aquel llamáu llar del colocáu
foi la mio casa munchos momentos;
momentos vivíos colos mios collacios
y col Espumino quemando per dientru.
