La mio vida ye una novela da voz a un colectivu que aínda permanez al marxe de la hestoria: les muyeres campesines asturianes del sieglu XX. Espublizada per primer vez en 2001, foi una obra pionera nel so tiempu y anguaño, 20 años más tarde y en pleno sieglu XXI, sigue resultando sorprendente, interesante y, en delles ocasiones, estremecedora. Los testimonios qu’equí se recueyen pertenecen a la esperiencia vital de diecisiete muyeres ñacíes ente 1901 y 1930, que padecieron la guerra civil y la llarga posguerra dende una posición doblemente débil: como población civil nun país en llucha y como muyeres, sometíes por una sociedá na que teníen pocos derechos y menos oportunidaees, y onde yeren conscientes, a la vez, de la so situación de subordinación y de la imposibilidá de tornala. Sicasí, estes muyeres enxamás perdieron la dignidá nin un sentíu de la xusticia que dexaron en herencia a los sos descendientes, a otres muyeres a les que, cuasi ensin sabelo, ayudaron a conquistar la condición de ciudadanes de plenu derechu y a ser más llibres. Fielmente trescrites, calteniendo la naturalidá y frescura de l’oral, contaes nuna llingua a mediu camín ente’l castellanu y l’asturianu, estes hestories son un homenaxe a aquelles muyeres que nos criaron y educaron y que tuvieron qu’esperar a ser mayores –en dalgunos casos demasiao– pa esfrutar de la vida. Y tamién son un testimoniu de primer mano sobre la condición de la muyer na Europa del sieglu XX, de validez universal anque toles persones entrevistaes se circunscriban a un territoriu llimitáu.
Paquita Suárez Coalla (Grullos, Asturias, 1965), doctora en Filoloxía Española pola Universidá d’Uviéu, reconocida escritora n’asturianu, vive dende 1994 en Nueva York, onde ye profesora d’español na Universidá de la Ciudá de Nueva York.
