Dixéronnos que na fachada la casa
onde la güeyada s’encalaba
nun cabíen rexistros d’una piedra sóleda.
El tecléu nun yera cosa de dos
nun llugar allumáu’l mapamundi ya naide yera pá pa ferver
una potada cantares d’antañu
n’agües con borrafa ensugao que pidimiaben ensin llenda
ya adulces pingaben col orbayu, mugor murniu que nun ta na cuenta.
Llueu coló’l cal al traviés les agües termales de Pamukkale,
tou tan blancu ya blandiu, pisando pexes nun castiellu d’algodón.
