Cuenten que Manolín, esi del Soutu,
cuando taba esiliáu
per tierres arxentines intentando
facer perres o tiempu o lo que fora
díxo-y a un compadrito bonaerense:
“Na mio tierra, el más ricu
ye’l que más mierda tien”.
Y aquel otru,
envede echase a rir o convidalu
a un mate bien amargo
quedó pensatible y contestó-y:
“Na mio tierra ye igual, y creo que dayuri.
La cosa ye qu’equí
la porquería escóndenlo
embaxo les alfombres”.
