Quiciás idealizo’l pasáu contigo.
A veces.
Ye una esperiencia macerada.
Guárdolu en dalgún llugar del silenciu.
Busco nos detalles…
…segundos de felicidá eternos nel tiempu.
Con tola lluvia nos güesos
cuélganos l’agua na tierra.
Mientres la lluz de la nueche
confunde al más débil,
sobre un ríu secu
caminen mios muertos
perdíos nos montes
qu’impregnen l’alma de suaños espurios.
La voz de les tos manes
güei ye más fuerte,
llate nel mio cerebru arrítmicu.
A les doce los montes son poemes pintaos,
y les lluces de la ciudá formen un minicataclismu
nel nuesu mundu inventáu.
Bésame a ratos:
La romántica nublina
ta baxa na puente,
l’aire cañícanos el pelo,
los llobos lloren
y la lluna ta más cerca que nunca.
Bésame.
A veces.
