El ruíu llevanta adulces de la cama,
asediáu pol fríu que lu atristaya.
Pela mañana sal una salada llagaña
de les llárimes qu’un güeyu arrama.
Dende lo alto d’un tendal llentu
una pinza se suicida.
Abandona a la camisa
que consuelu atopa nún cuerpu.
Na cocina abocia una goyera,
pol sueñu que nel café s’afuega.
Un pitu conviértese en colasa
písala la priesa que sal de casa
Viendo al bus qu’alloña na distancia
insulta la rutina etenra a la efímera esitencia.
